اندوخته قانونی شرکت با مسئولیت محدود چه مواردی را شامل می‌شود

شرکت با مسئولیت محدود در زمره شرکت های خانوادگی و کوچک است که بالاترین حد ثبت شرکت را بین شرکت‌های مختلف تجاری را دارد. ولی همین نوع شرکت در عین سادگی دارای نکات بسیاری از جمله قوانین نامگذاری یا مقررات مربوط به شرکاء است. یکی دیگر از مواردی که باید شرکاء در شرکت با مسئولیت محدود همواره به آن توجه داشته باشند اندوخته قانونی است که در یک شرکت با مسئولیت محدود باید رعایت گردد.

به همین منظور ما سعی کردیم مطالبی را حول این محور جمع کرده تا افرادی که نیازمند کسب اطلاعات در این زمینه هستند مشکلاتشان رفع شود. در ادامه بیشتر با اندوخته قانونی شرکت با مسئولیت محدود آشنا خواهیم شد. ولی در ابتدا نگاهی به عملکرد کلی شرکت با مسئولیت محدود بی اندازیم و سپس به موارد دیگر خواهیم پرداخت. پس در ادامه این مقاله با ما همراه باشید.

شرکت با مسئولیت محدود

شرکت با مسئولیت محدود، از رایج‌ترین شرکت‌های بازرگانی در کشور ایران می‌باشد و عمدتاً بین اعضای یک خانواده یا افراد فامیل و یا دوستان و آشنایان تشکیل می‌گردد. به ‌موجب ماده ۹۴ قانون تجارت، شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده و هر یک از شرکا بدون اینکه سرمایه به سهام و یا طعات سهام تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت می‌باشد.

شرکت با مسئولیت محدود از جمله شرکت‌هایی است که مدیرعامل و اعضاء هیات مدیره می‌تواند از بین شرکاء و یا خارج شرکا باشد.

تعداد شرکاء برای تاسیس یک شرکت مسئولیت محدود حداقل دو نفر است. در شرکت مسئولیت محدود تمام شرکا یا تعدادی می‌توانندزیر ۱۸ سال بوده ولی قیم قانونی آن‌ها به حکم دادگاه اساسنامه شرکت و یا سایر اوراق ثبتی را امضاء خواهند کرد.

اندوخته قانونی شرکت با مسئولیت محدود

اندوخته قانونی شرکت در شرکت ها با مسئولیت محدود امری قانونی و اجباری است.این بدان معنی است  که هرساله شرکت بر اساس ماده ۱۱۳ قانون تجارت کشور شرکت  پس از کسر سود زیان های وارده سالهای قبل از سود خالص شرکت، یک بیستم از آن باید به عنوان اندوخته قانونی کنار گذاشته شود. تا این که مقدار به یک دهم کل سرمایه شرکت برسد. این مبلغ برای جبران کاهش احتمالی ارزش اقلام دارایی و زیان ها و هزینه های احتمالی باید ذخیره شود. پس از آن که میزان آن به یک دهم سرمایه شرکت رسید؛ منظور نمودن سرمایه احتیاطی اختیاری می باشد.

بر اساس ماده ۱۴۰ قانون تجارت کشور به مصوب سال ۱۳۴۷، هیئت مدیره شرکت موظف است که به منظور نمودن پنج درصد سود خالص شرکت به عنوان اندوخته قانونی، همان گونه که قبل تر بیان شد این روند باید تا زمانی که اندوخته تا به مقدار یک دهم کل سرمایه شرکت برسد، ادامه یابد.

بر اساس مقررات سازمان اداره ثبت شرکت ها،انجام این امور به عهده مدیر یا مدیران  در شرکت با مسئولیت محدود است. و دیگر افراد امکان انجام این امو را ندارند.لازم به ذکر است که با توجه به ارجاع تکلیف مورد بحث به مقررات شرکت های سهامی که در آن هیئت مدیره متکفل اجرای وظیفه منظور نمودن اندوخته قانونی است، بنابراین انجام تکلیف یاد شده در شرکت با مسئولیت محدود نیز بر عهده مدیر یا مدیران است.

اندوخته قانونی در چه نوع شرکت هایی است؟

در رابطه با این موضوع باید اشاره کرد که اندوخته قانونی شرکت صرفاً در سه نوع شرکت موجود است.

۱- شرکت های سهامی عام و خاص

۲- شرکت تعاونی

۳- شرکت بامسئولیت محدود

دیگر شرکت های تجاری الزامی نسبت به داشتن اندوحته قانونی ندارند. چرا که در این سه شرکت میزان تعهد سهامداران یا شرکاء محدود به مبلغ سرمایه ای است که آن ها با خود به شرکت آورده اند، مبلغی به اسم اندوخته قانونی کنار گذاشته می شود تا در صورت ایجاد دیونی برای شرکت و از بین رفتن سرمایه های شرکت، بتوان تمام یا بخشی از دیون شرکت را از آن محل جبران نمود.

در دیگر شرکت ها از قیل شرکت تضامنی، نسبی و مختلط ، مسئولیت تمام یا حداقل بخشی از سرمایه به عهده شرکاء محدود به مبلغ سرمایه آن ها نیست و به همین منظور طلبکاران شرکت برای وصول مطالبات خود می‌توانند به شرکاء رجوع کنند. پس در نتیجه باید گفت اندوخته قانونی در این نوع شرکت ها معنای خاصی ندارد.