به پایان نرسیده چرا که اگر شرکت دارای مدت باشد و مدت به پایان برسد، بدون آنکه نیازی به تصمیم شرکا بر انحلال آن باشد
شرکت منحل میشود. در واقع، با تعیین مدت اعضاء قبلاَ رضایت خود به منحل گشتن شرکت در زمان مقرر اعلام کردهاند.
به هر حال، اگر قبل از پایان عمر شرکت، تمام اعضأ به انحلال شرکت رضایت دهند، شرکت منحل می شود.
منحل گشتن شرکت در قالب تغییر اساسنامه هم میسر است؛ به این صورت که در اساسنامه، مدت شرکت تقلیل داده شود.
البته این تقلیل و به طور کلی انحلال شرکت باید به ثبت رسیده و به اطلاع عموم برسد در غیر این صورت در مقابل
اشخاص ثالث بلامانع میگردد.
چنانچه آگاهیم که شرکت قراردادی است و به موجب آن دو یا چند نفر شخص حقوقی، فعالیت خاصی را که در مدتی معین به
انجام برسانند و در نتیجه در سود و زیان شرکت سهیم میشوند.
از میان رفتن هر یک از این عناصر تشکیل دهنده شرکت، موجب انحلال آن میگردد.
این مورد نیز از مواردی است که به خواست یکی از شرکا انجام میشود و در واقع یک نوع حق فسخ است از جانب شریک
که آن را بند”ج” ماده ۱۳۶ قانون تجارت در مورد شرکت تضامنی و مواد ۱۶۱ و ۱۸۹،به ترتیب برای شرکت های مختلط غیر سهامی
و نسبی لازم الاجرا دانسته اند.
این حق فسخ جنبه قانونی دارد،نه قراردادی و بنابراین،برای اعمال آن باید شرایط قانونی محقق باشد.
در نتیجه،این حق فسخ باید توسط دادگاه اعلام شود و موارد آن را نیز دادگاه معین می کند.
در بعضی موارد ممکن است در سیستم تصمیمگیری شرکا اختلالاتی ایجاد شود که برای جلوگیری از ورود ضرر و
اختلاف نظر، دادگاه تصمیم میگیرد.
در ماده ۲۰۱ لایحه اصلاحی قانون تجارت، موارد انحلال به حکم دادگاه، به چهار مورد خلاصه شده است.
بدلیل اهمیت فراوان شخصیت شرکا در شرکتهای اشخاص، عواملی مانند فوت ،حجر و عجز شریک از پرداخت
دیوان شخصی اش، ممکن است موجب انحلال شرکت شود.
این پست چقدر مفید بود؟
بر روی یک ستاره کلیک کنید تا به آن امتیاز دهید!
میانگین امتیاز ۰ / ۵٫ بر روی یک ستاره کلیک کنید تا به آن امتیاز دهید! ۰
تاکنون رأی ندارید! اولین نفری باشید که به این پست امتیاز می دهد.