در بسیاری از موارد دیده شده است که شرکتی دچار ورشکستگی شده یا مجبور به انحلال شده است. شاید در نگاه اول این موضوع اتفاق به نظر پیچیده ای نباشد، ولی باید توجه کرد که تمامی شرکت هایی که ورشکست می‌شوند و اقدام به انحلال می‌گیرند باید اقداماتی را انجام دهند، شرکت با مسئولیت محدود نیز از این قاعده مستثنا نیست.
این نوع شرکت‌ها برای تجارت های کوچک بیشتر مورد ثبت قرار می‌گیرند ولی باید دقت داشت که همین نوع شرکت ها قابلیت خای زیادی در تجارت دارند، شرکت با مسئولیت محدود معمولا بین حداقل دو یا چند نفر تاسیس شده تا اقدام به انجام امور تجاری کنند،لازم به توضیح است که این نوع شرکت برای شرکاء تعریفاتی دارد، از جمله این موضوع که هرکدام از شرکاء به مقدار سرمایه خود در شرکت مسئولیت تعهدات و قروض شرکت را دارند.
انواع شرکت و تاثیر ورشکستگی بر آن‌ها
از منظر یک تقسیم بندی، شرکتهای تجاری به دو نوع شرکتهای اشخاص و شرکتهای سرمایه تقسیم می‌شوند. شرکتهای شخص شرکت‌هایی مانند شرکتهای تضامنی هستند که شخص شریک در آن ها محوریت دارد و در مقابل شرکتهای سرمایه مانند شرکتهای سهامی و با مسئولیت محدود هستند که در آن ها محور اصلی شرکت، سرمایه خود شرکت است نه شخصیت شرکا. فلذا بحث در مورد تاثیر ورشکستگی شرکت بر شرکا و بالعکس بر اساس این تقسیم بندی پیش می‌رود:
اثر حکم ورشکستگی در شرکتهای اشخاص
- آثاری که ورشکستگی در شرکت ها می‌گذارد متفاوت است به طور مثال برای انحلال شرکت تضامنی و نسبی در قانون، ورشکستگی یکی از شرکا اعلام شده است. در مورد ورشکستگی نیز یکی از شرکاء شرکت در زمانی که انحلال صورت می‌گیرد درخواست مدیر تصویه برای شرکت می‌کند ولی باید توجه داشت که شرکت مدیر تصفیه را از تقاضای انحلال منصرف نکرده باشد.
- در مورد دیگر ممکن است که شرکت بر اثر شریک دچار ورشکتسگی شود، این موضوع یعنی اگر شرکت “شخص” ورشکسته شود طلبکاران می‌توانند به طور تضامنی یا نسبی به شرکا مراجعه کنند و در صورتی که شریک تاجر باشد و دیون را نپردازد، می‌توان تقاضای ورشکستگی‌اش را نمود ولی اگر تاجر نباشد، ممکن است اموال او توقیف گردد.
در صورت تصمیم شرکا
بر اساس ماده ۱۱۴ انحلال شرکت ها، شرکت با مسئولیت محدود با تصمیم شرکاء می‌تواند منحل شود. در صورت تصمیم عده ای از شرکا که سهم الشرکه آن ها بیش از نصف سرمایه شرکت باشد.
با توجه به موارد قانونی مربوط به شرکت ها ناظر به تصمیم گیری، گاهی به مجمع عمومی عادی یا فوق العاده و در برخی موارد به شرکاء اشاره شده، آیا تصمیم به انحلال باید در شکل مجمع باشد یا صرف تصمیم گیری دارندگان بخش معینی از سرمایه کفایت می کند.
با توجه به اینکه قانون گذار در این رابطه و آنچه دراساسنامه شیوه روشنی از تصمیم گیری شرکا را پیش بینی نکرده است. به همین دلیل، بر اساس ماده ۱۰۶ قانون تجارت موافقت دارندگان بیش از نیمی از سرمایه به شرط دعوت از همه شرکاء ضروری است.
اگر ضررهای وارد شده به سرمایه شرکت نصف سرمایه کلی شرکت باشد، هریک از شرکاء می‌توانند تقاضای انحلال شرکت را کنند. و اگر دلایل وی در دادگاه موجه دیده و سایر شرکاء حاضر نباشند سهمی را که در صورت انحلال به او تعلق می گیرد پرداخته و او را از شرکت خارج کنند.
بنا به ماده ۱۴۱ قانون تجارت کشور از سوی دیگر راه حل متفاوتی از ماده یاد شده را می‌توان انتخاب کرد. شباهت دو مقرره از این جهت است که در هر دو شرکت سهامی و با مسئولیت محدود ، در صورت از میان رفتن نیمی از سرمایه شرکت ، انحلال به عنوان راهکار مورد پیش بینی قرار گرفته است.
قوانین مربوط به فوت یکی از شرکاء
در قانون تجارت صرفاً به موضوعات یاد شده دقت شده است و در رابطه با فوت احتمالی اعضاء و شرکاء شرکت توضیحات خاصی ارائه نشده است.
پس باید بر اساس موارد گفته شد گفت در شرکت بامسئولیت محدود قید چنین بندی در اساسنامه اختیاری است و انحلال شرکت بر اثر فوت در شرکت را می‌توان از موارد اساسنامه دانست، واین مورد را در مجمع موسسین یا مجمع عمومی شرکت به تصویب رساند، صرف گفتن این موضوع باید توضیح داد که اختیار انحلال شرکت در صورت فوت یک یا چند شریک را به رضایت سایر شرکا یا وارث شریک متوفی، به رسمیت شناخت.
پس بر این اساس باید دقت داشت که اگر اساسنامه انحلال شرکت در صورت درگذشت شریکی را مقرر نموده باشد، باید به شرکت این حق را داد تا با افزودن قیدی از انحلال شرکت، در صورت فوت شریک ، با رضایت دیگر شرکا و قائم مقام شریک متوفی جلوگیری به عمل آورد.
خدمات ثبت شرکت در لینک درج شده میباشد.