تبدیل سهام عادی به سهام ممتاز

یکی از مباحث اصلی در ثبت شرکت ها چه در زمان تغییرات ،مباحث مربوط به تبدیل سهام عادی به سهام ممتاز 

می باشد. همراه ما باشید !

به موجب تبصره ۲ ماده ۲۴ لایحه اصلاحی قانون تجارت درصورتی که برای بعضی ازسهام شرکت با رعایت مقررات این قانون مزایایی قائل شوند این گونه سهام،سهام ممتاز نامیده می شود.
علت اختصاص سهام ممتاز ممکن است دانش فردی شخص،تخصص در امور تجارت یا اعتبار و ویژگی مانند داشتن فکر و یا ایده و اختراع و سایر موارد باشد.
لذا اختصاص سهام ممتاز به شخص صاحب آن ممکن است جنبه فردی داشته و با فوت و یا سلب ویژگی ،امتیازات سهام ممتاز از بین می رود و معمولاً در اساسنامه شرکت ها این موضوع قید میگردد که در صورت انتقال سهام ممتاز و یا فوت شخص،امتیاز این سهام از بین رفته و سهام مذکور به سهام عادی تبدیل گردد که احراز از بین رفتن این ویژگی برای ادارت ثبت عملاً امکان پذیر نیست و می بایستی توسط شرکت ها این وقایع با اصلاح اساسنامه به ثبت شرکت ها اعلام گردد.

در شرکت های سهامی عام پذیرفته در بورس معمولاً اختصاص سهام ممتاز لحاظ نمیگردد و قالب سهام شرکت ها سهام با نام و عادی می باشد.

امتیازات سهام ممتاز می تواند شامل سود بیشتر و یا داشتن حق رای مضاعف و حق عضویت در هیات مدیره و یا نحوه انتفاع جداگانه و یا انتفاع بیشتر پس از انحلال و مانند آن می باشد.

همچنین ممکن است دارندگان هریک از انواع سهام ممتاز امکان استفاده ویژه از اموال و املاک که متعلق به شرکت می باشد را به صورت فوق العاده دارا باشند به هر حال حقوق و امتیازات سهام ممتاز نباید به شکلی باشد که سایر سهامداران را از حقوق عادی خود محروم کند.

به موجب ماده ۴۲ همین قانون هر شرکت سهامی می تواند به موجب اساسنامه و همچنین تا موقعی که شرکت منحل نشده است طبق تصویب مجمع عمومی فوق العاده صاحبان سهام، سهام ممتاز ترتیب دهد.

امتیازات این گونه سهام و نحوه استفاده از آن به طور وضوح تعیین گردد. هرگونه تغییر در امتیازات وابسته به سهام ممتاز باید به تصویب مجمع عمومی فوق العاده شرکت با جلب موافقت دارندگان نصف به علاوه یک این گونه سهام انجام گیرد.
همچنین به موجب ماده ۹۳ نیز در هر موقع که مجمع عمومی صاحبان سهام بخواهد در حقوق نوع مخصوصی از سهام شرکت تغییر بدهد تصمیم مجمع قطعی نخواهد بود

مگر بعد از آنکه دارندگان این گونه سهام در جلسه خاصی آن تصمیم را تصویب کنند و برای آنکه تصمیم جلسه خاص مذکور معتبر باشد باید دارندگان لا اقل نصف این گونه سهام در جلسه حاضر باشند

و اگر در این دعوت این حد نصاب حاصل نشود و در دعوت دوم حضور دارندگان اقلاً یک سوم این گونه سهام کافی خواهد بود. تصمیمات همواره به اکثریت دو سوم آراء معتبر خواهد بود.

همچنین ممکن است برخی از سهامداران در زمان حیات شرکت، برای خود امتیازاتی قائل شوند به طور مثال خود را دارنده سهام ممتاز نمایند و در اساسنامه قید کنند که مدیران صرفاً از بین دارندگان سهام ممتاز انتخاب می شوند هر چند در این خصوص منعی بر طبق کلیات قوانین تجاری وجود ندارد،لکن به نظر می رسد.

جهت تحقق این امر بایستی سایر سهامداران دیگر برای اعطای این امتیازات موافق باشند و نظر مثبت خود را اعلام نمایند. لذا اعطای حق ممتاز به برخی از سهامداران بایستی با رضایت سایر سهامداران صورت پذیرد.

نکته ای که معمولا در محاسبات مربوط به رای گیری در مجامع عمومی با حضور سهامداران ممتاز به اشتباه در نظر گرفته می شود این است که، چنان چه ویژگی سهام ممتاز حق رای بیشتر باشد در شرکت مذکور برای تشکیل مجامع می بایستی در وهله اول حد نصاب سهامداران حاضر لحاظ گردد نه اکثریت آراء لذا در شرکت های مذکور چنانچه حد نصاب سهامداران کمتر از میزان مقرر در قوانین و مقررات مربوطه باشد در این حالت در وضعبت دارندگان سهام ممتاز تاثیری نداشته و لذا ویژگی سهام ممتازه در شرکتهای مذکور مربوط به میزان سهم نمی باشد بلکه مربوط به تعداد حق رای و در زمان رای گیری می باشد.